Verslag van 30-7 t/m 02-8

Cha-am, 16.45 uur,

Hallo lieverds,
Welkom op mijn volgend berichtje … Wat lief dat mijn site nog zo geregeld bekeken wordt.

Jaja, het is me het 4de weekje wel… Ik zal jullie m.b.v. dit berichtje weer een beetje op de hoogte brengen.

Afgelopen maandag zijn we om 8 uur ’s morgens vertrokken met een privé busje. Ik had bedacht dat ik rond een uur of 3 lekker met m’n billen op het strand zou liggen, maar niets was minder waar. Om half 7 kwamen we ons verblijfje binnen rijden. (8 uur bus, 1.5 uur boot, 1 uur taxi). Dus we waren behoorlijk gaar. Het complex viel vervolgens ook nog tegen. 2 ‘stelletjes’ kregen een erg primitief huisje, 1 stel een kingsize bed en 1 stel een mega luxe hotelkamer. We zijn dan ook even gaan klagen, maar helaas ze waren volgeboekt (of we moesten bijbetalen, hoezo dan volgeboekt?). Maar Rian en Ryanne waren zo lief voor ons, ze wilde perse dat Bas en ik in het kingsize bed gingen slapen. Hmm moeilijke keuze, hmm, ja dan doen we dat maar haha … Na een plons in het zwembad, een vlugge douche en spaghetti lekker naar bed, want ik was behoorlijk gaar.

Dinsdag hebben we eerst uitgeslapen (mmm) en ontbeten met pancakes met banaantjes, echt heerlijk! Dat maakte de eenvoudige slaapkamers wel goed haha! Verder hebben we overdag behoorlijk weinig gedaan. Gezwommen, gezonnebaad, gelezen, getut. Want iedereen wilde er leuk uitzien voor de full moon party. Om 7 uur werden we opgehaald om met de boot, een speedboot wel te verstaan, te vertrekken. Tsjaa, en dan kom je erachter dat:
- Je mooi gelakte nagels door niemand gezien worden want het is donker hmm …
- Je gestylde haar niet tegen een speetboottochtje van een half uur kan…
- Je dansoutfit er niet meer zo tof uitziet, als je van de speedboot af moet en tot over je knieën in het water staat.
Dusss ….

Maar het was het allemaal wel waard. Want ik ben wel een ervaring rijker. Het is prima dat ik dit gezien heb, en daar zal het ook bij blijven haha…. Want waar ik al bang voor was, ik ben niet zo housetype feestmens, en tjsaa, het was toch wel een redelijk extreem feestje. Alcohol en drugs werd er wel gebruikt, maar wij hebben ons bijzonder goed gedragen. Daardoor was het nog leuker om vooral andere mensen te bekijken! Om 3 uur hadden we dan ook flink gefeest en wilde we met de speedboot terug. Paul zou met ons mee teruggaan, en Bas & Patrick wilde graag nog even blijven. Eenmaal bij de boot aangekomen waren we Paul kwijt. Tsjaa, en wat moet je dan doen, je loopt daar op een redelijk donker strand, tussen 10.000 andere mensen. We besloten na een korte zoektocht toch maar de boot terug te nemen, en ik nam contact met Bas op of hij Paul wilde zoeken. Na 10 minuten had hij hem dan ook al gevonden, dus gelukkig is dit goed afgelopen, want we waren toch wel erg bezorgd. Iedereen douchte vervolgens het zand van zich af en we sprongen met 5 personen in een 2- persoonsbed. Lepeltje aan lepeltje zijn we voor 1.5 uur in een diepe slaap gevallen. Want om 7 uur klopte de taxi chauffeur op de deur. Shit, door de wekker heen geslapen. We hebben snel onze spullen gepakt en ik moest dan ook te snel afscheid nemen van Basje. Want onze terugreis stond gepland. 11 uur later kwamen we dan ook in Hua Hin aan. Om 21.00 uur lag iedereen dan ook vermoeid in bedje.

De wekker ging vandaag dan ook te vroeg. Maar het lesgeven op de secondary school heeft veel goed gemaakt. Je merkt dat je nu al een band opbouwt met een aantal kinderen, en dat voelt erg goed. De tijd vloog dan ook voorbij, en voor ik wist zaten we bij een nagelstudio. Want ik had laten ontvallen dat m’n nagels niet meer mooi waren, en dus nam de Engelse lerares ons, onder schooltijd, mee naar een nagelwinkeltje haha … Hier kan het allemaal!

Dus dat was weer een vermoeiend weekje. En als je dan ook nog erg slecht nieuws te horen krijgt, dan is het toch wel heel moeilijk om te beseffen dat je echt alleen aan de andere kant van de wereld zit. (Ik heb getwijfeld of ik dit op de site moet zetten … maar denk dat dit toch goed is). Want pap belde me gisteren op, tijdens mijn terugreis met de boot. Hij vertelde dat mijn oom Jan die morgen heel plotseling is gestorven. Ik vind het echt afschuwelijk, en ik vind het heel moeilijk dat ik op dit moment echt niets anders kan doen, dan veel aan hem, en aan de mensen die om hem geven, denken. Ik ben er voor jullie, ook vanaf een afstandje!

Door deze gebeurtenis zien de komende dagen er dan ook anders uit. Want pap gaat, vanzelfsprekend, terug naar Nederland. Ik heb besloten hier te blijven, en toch met het leven verder te gaan waar ik nu mee bezig ben. Maar ik heb veel steun aan mijn huisgenootjes, en daar ben ik blij om! Het komend weekend Koh Samet gaat ook door, is denk ik ook even goed. Morgenavond zie ik Bas weer, en dan kan ik m’n hart even luchten! Dat zal me goed doen denk ik …
Dus ik spreek jullie de volgende week weer. We denken aan elkaar. Ik hou van jullie!

Xus Marijke